πυτιογόνος

-α, -ο, θηλ. και -ος, Ν

1. αυτός που παράγει πυτιά

2. (το θηλ. ή το ουδ. ως ουσ.) η πυτιογόνος ή το πυτιογόνο

η αρχική κατάσταση τής πυτιάς όταν αυτή βρίσκεται ακόμη μέσα στον βλεννογόνο τού στομαχιού.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πυτία «ένζυμο γαστρικού υγρού» + -γόνος (< γόνος < γίγνομαι)].